Ep.414 Studio Ghibli

หนังสือเล่มนี้เขียนโดย Steve Alpert ผู้ที่ดูแลธุรกิจในต่างประเทศของ Studio Ghibli ซึ่งคือ studio ผลิด animation สัญชาติญี่ปุ่นที่โด่งดังไปทั่วโลก อย่างเช่น My Neighbor Totoro (โทโทโร่เพื่อนรัก) และ Spirited Away (มิติวิญญาณมหัศจรรย์) ที่ได้รับรางวัล Oscars และรางวัลอื่น ๆ อีก 36 รางวัลทั่วโลก

.

จากการอ่านหนังสือเล่มนี้นอกจากจะได้รู้ลึกถึงเรื่องราวใน Studio Ghibli การทำ animation, การเจรจากับตัวแทนในต่างประเทศเพื่อนำ animation ไปฉาย สำหรับคนที่ชอบผลงานของสตูดิโอนี้น่าจะชอบเพราะได้รู้ลึกรู้จริงจากคนวงในตัวจริง ยังมีแง่มุมที่ทำให้เราได้รู้จักการทำธุรกิจและวัฒนธรรมในองค์กรของญี่ปุ่นไปด้วย

.

การทำงานของคนญี่ปุ่นเมื่อเทียบกับคนอเมริกัน (ผู้เขียนเป็นคนอเมริกัน) พื้นที่โต๊ะที่นั่งทำงานขนาดเล็กกว่า office จึงดูจะหนาแน่นกว่า และชั่วโมงการทำงานยาวกว่าและมักจะไม่ได้ OT รวมทั้งพนักงานผู้หญิงต้องแต่งเครื่องแบบ ในขณะที่ผู้ชายไม่ต้องแต่ง และยังต้องชงกาแฟและดูแลความเรียบร้อยใน office ที่พนักงานชายไม่ต้องทำด้วย

.

เคยมีการพา animator ไปดูการทำงานที่บริษัทที่ได้ลิขสิทธิ์ในการฉายและจัดจำหน่ายงานของ Studio Ghibli ที่อเมริกาคือ Disney ปรากฏว่า animator ชาวญี่ปุ่นได้ไปเห็น animator ที่อเมริกามีพื้นที่การทำงานมากกว่ามาก จึงกลับมาเรียกร้องขนาดพื้นที่การทำงานและสวัสดิการอื่น ๆ ทาง studio เลยไม่เคยพา animator ไปดูงานอีกเลย

.

สิ่งที่ประทับใจคือการวาด animation ด้วยมือและสีน้ำก่อนสมัยที่จะใช้คอมพิวเตอร์ animation อย่างเช่น Totoro เป็นงานที่ใช้ animator วาดภาพฉาก ตัวละคร และส่วนประกอบอื่น ๆ ด้วยมือและลงสีน้ำทั้งหมด น่าประทับใจมาก ๆ ค่ะ รวมถึงการพากย์เสียงที่แต่ละประโยคบางครั้งพูดไป 40-50 ครั้งกว่าจะใช้ได้ และดนตรีประกอบที่ใช้วง orchestra เล่นจริง ๆ

.

การแปลภาษาญี่ปุ่นเป็นภาษาอังกฤษก็เป็นความท้าทายมาก ๆ เพราะภาษาที่แตกต่างกันมาก ภาษาญี่ปุ่นมีระดับการใช้ภาษาหลายระดับ อย่างเช่น ใน animation เรื่องหนึ่ง มีการขโมยตราประทับ (ที่คนญี่ปุ่นใช้แทนลายเซ็นต์) ภาษาอังกฤษเรียกว่า seal ขณะที่คนแปลซึ่งเป็นคนอเมริกัน ด้วยทั้งภาษาและวัฒนธรรม คนแปลจึงเข้าใจว่าเป็น seal แมวน้ำ

.

ตอนที่ประกาศผลรางวัลออสการ์ที่ Spirited Away เข้าชิงรางวัล ฮายาโอะ มิยาซากิ Director ของ Studio Ghibli ไม่ได้ไปรับรางวัล และมิยาซากิก็ไม่เคยไปรับรางวัลที่ไหนเลย เพราะเค้ามีความคิดว่าการที่ไปรับรางวัลเหมือนเป็นจุดสิ้นสุดแล้ว เค้าเลยไม่เคยไปรับรางวัลมักจะส่ง Alpert ไปรับรางวัลแทน

.

เล่มนี้อ่านเพลิน ๆ ก็สนุก อ่านเหมือนเป็นหนังสือประวัติศาสตร์ของ Ghibli ก็สนุกดีค่ะ ตอนนี้บ้านต่ายกำลังอินเพราะจะไปดูนิทรรศการ Ghibli ที่ Central World กันค่ะ

#เลี้ยงลูกเล่นดนตรี, #โค้ชต่าย, #Musicparent, #Music, #Parent, #Coaching, #EF, #ดนตรี, #เลี้ยงลูก, #ปรึกษา, #พัฒนา, #StrengthFinder, #ค้นหาพรสวรรค์, #โค้ชแม่ต่าย, #StrengthCoach, #Gallup, #CoachTai