ลูก ๆ ของต่ายเรียนร้องเพลงและเข้า master class กับครูอ้วน มณีนุช เสมรสุต ตอนที่ครูอ้วนสอนเด็ก ๆ ว่าการเข้า master class ที่มีคนมาดู (คือผู้ปกครอง) ต่างกับการเรียนในห้อง คือทำให้เราตื่นเต้น ซึ่งการตื่นเต้นเป็นเรื่องดี ถ้าเราไม่ตื่นเต้นเลยอันนี้ก็แปลก
.
คุณครูว่า การที่เรามีความตื่นเต้นตอน master class คือทำให้เรารู้จักว่าความตื่นเต้นเป็นอย่างไร และเราจะได้รู้ว่าเราจะนัดการกับมันอย่างไร แม้ว่าเราไปขึ้นเวทีที่ใหญ่กว่านี้ เราก็จะยังตื่นเต้น แต่เรารู้จักมันแล้ว แล้วเราก็รู้แล้วด้วยว่าเราจะจัดการยังไงกับมัน
.
สำหรับคนที่ไม่ตื่นเต้น ถ้าเป็นคราวหน้าหรือเวทีอื่น เค้าจะไม่รู้วิธีจัดการกับความตื่นเต้นนี้เพราะยังไม่รู้จักความตื่นเต้น แล้วครูอ้วนก็ทิ้งท้ายเหมือนที่เคยสอนเด็ก ๆ เสมอว่าให้ร้องเพลงด้วยความสุข เราจะไม่บอกลูกว่าไม่ต้องตื่นเต้นนะลูก เพราะยังไงเราก็ห้ามความตื่นเต้นไม่ได้อยู่แล้ว แต่อวยพรให้ลูกร้องเพลงอย่างมีความสุข เวลาที่เรามีความสุขอยู่บนเวที คนดูก็จะรับรู้ถึงความสุขของเราได้เช่นกัน
.
สำหรับต่ายเวลาจะขึ้นเวทีไม่ว่าจะเป็นการแสดงหรือการแข่ง ต่ายก็จะบอกลูกว่าให้ซ้อม 200% เพราะเวลาขึ้นเวที ยังไงก็ตื่นเต้นอยู่แล้ว เวลาตื่นเต้น performance ของเราจะลดลง ถ้าเราซ้อมไปได้แค่ 100% ตอนอยู่บนเวทีมันจะลดลงอาจจะเหลือ 80% แต่ถ้าเราซ้อมไป 200% ถึงแม้ตื่นเต้น มันก็ไม่น่าจะลดต่ำกว่า 100% นี่ก็เป็นวิธีการสอนลูกให้จัดการกับความตื่นเต้น
.
คล้าย ๆ กับที่ครูอ้วนบอกค่ะ เราต้องรูจักความตื่นเต้นเพื่อที่จะได้รู้ว่าจะจัดการกับมันยังไง
.
เรื่องนี้ใช้ได้กับผู้ใหญ่เช่นกันนะคะ สำหรับการ present งาน หรือ public speaking เราต้องได้ขึ้นเวทีเล็กก่อน อาจจะชวนลูกหรือคนอื่น ๆ ที่บ้านมานั่งดู หรือถ้าไม่มีใครจริง ๆ ตั้งกล้องมือถือ record ก็ได้ค่ะ แค่นี้ก็ตื่นเต้นกว่าซ้อมเองคนเดียวแล้ว ถ้าตั้งกล้อง record ก็ยังสามารถกลับมาดูเพื่อ feedback ตัวเองได้
.
หาวิธีให้ตัวเองได้ลองจัดการกับความตื่นเต้นก่อน จะช่วยให้เราจัดการกับความตื่นเต้นในเวทีใหญ่ได้ดีขึ้นค่ะ แล้วก็อย่าลืมซ้อม 200% นะคะ
Comments