ต่ายอยากส่งกำลังใจให้กับครอบครัวที่มีคนป่วย การป่วยระยะยาวของคนในครอบครัวก็ทำให้ชีวิตของเราเองเปลี่ยนไปได้ ต่ายเขียนบทความนี้จากประสบการณ์ของตัวเองและการที่เป็นโค้ชให้ครอบครัวอื่น ๆ
.
การดูแลคนป่วยระยะยาวเริ่มต้นตั้งแต่เรารู้ว่ามีคนในครอบครัวป่วย ช่วงนี้มีหลายอารมณ์ที่อาจจะเกิดขึ้นกับเรา ทั้ง ตกใจ เสียใจ ช็อค ปฏิเสธ (มันไม่จริงใช่ไหม) และอื่น ๆ เมื่อรวบรวมสติได้ คนที่ไม่ป่วยก็คงจะช่วยกันหาวิธีที่ดีที่สุดที่เป็นไปได้ที่สุดเพื่อช่วยคนที่เรารัก ซึ่งตรงนี้ต่ายเชื่อว่า ณ สถานการณ์นี้ เราทุกคนจะเลือกทำสิ่งที่ดีที่สุดที่เราทำได้ ด้วยทรัพยากรที่เรามีอยู่ ในเวลานั้น
.
นอกเหนือจากนี้เราจะได้รับความหวังดีจากคนรอบตัวเรามากมาย สังคมเราเป็นสังคมแห่งการช่วยเหลือกัน เมื่อมีคนทราบข่าวก็จะมีคนแนะนำหมอ ยา การรักษาที่เค้าได้ยินมาว่าดี ช่วงนี้เราจะได้รับข้อมูล overload มาก และหลายครั้งที่ความหวังดีมาพร้อมกับความคาดหวัง เช่น เค้าแนะนำเรามาเค้าก็อยากให้เราทำตาม แต่ก็มีคนแนะสิ่งดี ๆ ให้เราเยอะมากเราทำตามทั้งหมดไม่ได้ ถึงช่วงนี้อยากบอกว่า อย่างไรเสียเราก็ไม่สามารถทำตามความคาดหวังของทุกคนรอบตัวเราได้ เราและครอบครัวเราอยู่ในสถานการณ์ใกล้ชิด มีข้อมูลประกอบการตัดสินใจมากที่สุด เมื่อถึงเวลาต้องตัดสินใจ เราก็ตัดสินใจค่ะ จะใช้ logic หรือจะใช้หัวใจในการตัดสินใจ ขอให้มั่นใจว่าสิ่งที่เราตัดสินใจไปแล้วนั้นถูกต้องที่สุดดีที่สุดแล้ว อย่างไรเสียเราก็ไม่สามารถย้อนกลับมาเลือกการตัดสินใจแบบอื่นได้ ถ้าเราลังเล หรือเสียใจกับการตัดสินใจของเรา คนที่จะเจ็บช้ำต้องทนอยู่กับความรู้สึกผิดก็คือตัวเราเอง เมื่อตัดสินใจแล้ว move on ทำตามแผน ปรับแผนตามสถานการณ์ค่ะ
.
แน่นอนว่าระหว่างทางเราจะมีข้อมูลใหม่ ๆ มาเพิ่มเติม ทั้งอาการของโรคที่เปลี่ยนไป วิธีการรักษาหรือยาตัวใหม่ หากเราต้องตัดสินใจ เราก็จะวน loop มาที่การตัดสินใจอีกครั้ง เราก็ตัดสินใจและ move on ค่ะ เราไม่มีทางรู้ว่าผลลัพธ์ของการตัดสินใจจริง ๆ จะเป็นอย่างไร เพราะตัวแปรมีเยอะมาก การตัดสินใจเป็นเพียงส่วนหนึ่งในขบวนการ อยากเน้นย้ำค่ะว่า อย่าโทษตัวเอง ตอนที่เราต้องตัดสินใจเราก็ได้เลือกสิ่งที่ดีที่สุดแล้วค่ะ
.
สิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้ขึ้นอยู่กับตัวเรา 100% มีหลายปัจจัยที่เกี่ยวข้อง สำหรับบางความเชื่อ ผลก็เกิดจาก กรรม ที่เคยทำมาของแต่ละคน หรืออาจจะยึดหลักความเชื่อตามศาสนาที่เรานับถือ สิ่งที่แน่นอนในความไม่แน่นอนคือทุกสรรพสิ่ง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป สิ่งมีชีวิตทุกชนิดรวมทั้งมนุษย์เราด้วย ไม่ช้าก็เร็วเราต้องจากโลกนี้ไป เพียงแค่เมื่อไร ใครจะไปก่อนใคร เราจะจากไปแบบไหน คือสิ่งที่เราไม่อาจรู้แน่นอนได้ ถ้าเรายังมีชีวิตอยู่ก็ใช้ชีวิตค่ะ มีหลายคนที่ใช้ชีวิตเผื่อสำหรับคนที่ไม่มีโอกาสแล้ว
.
สุดท้ายสำหรับผู้ดูแล (caretaker) ความเหนี่อย ความเครียด ความกดดัน มันเกิดขึ้นแน่ ๆ เราเตรียมรับมือไว้ได้เลย สิ่งที่อยากให้เตรียมไว้อีกอย่างคือเราต้องดูแลตัวเอง ใจดีกับตัวเอง อย่าใจร้ายกับตัวเองเลยค่ะ สิ่งที่เราเจอก็ยากมากแล้ว เพราะถ้าเราไม่มีแรงใจแรงกายที่ดี เราก็จะไม่มีแรงมาดูแลคนอื่นค่ะ ส่งกำลังใจให้ caretaker ทุกคน ให้ดูแลจิตใจตัวเอง พักบ้าง เราพักได้ ไม่มีใครว่าอะไรนะคะ หาเวลาให้ตัวเองได้ชาร์จแบตด้วยนะคะ อาจจะเป็นเวลาสั้น ๆ ให้เราได้อยู่กับตัวเอง ให้เราได้หายใจ ได้ทำสิ่งที่เราชอบเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้เรายังมีแรงลุกขึ้นมาดูแลคนอื่นต่อนะคะ
Comments