ประโยคนี้ต่ายได้จากการเป็นโค้ชชีค่ะ คนเป็นโค้ชเองก็ต้องการโค้ช ต้องการได้รับการโค้ชเช่นกันค่ะ ประโยคนี้ได้มาจาการเริ่มการโค้ชที่ว่าบางครั้งต่ายก็รู้สึกว่าเป็นแม่ที่ไม่ดีพอ ยอมให้เวลางานมาขโมยเวลาของลูก หรือบางครังเวลาโกรธก็มีการเสียงดังใส่ลูก
.
จากการโค้ชก็ช่วยย้ำเตือนว่าทุกคนก็ต้องเคยทำผิดพลาด ไม่มีใคร perfect ไม่เคยทำอะไรผิด คนที่ไม่เคยทำผิดเลยน่าจะเป็นคนที่ไม่ทำอะไรเลย เราควรเรียนรู้จากสิ่งที่เราผิดพลาดเพื่อที่จะได้ไม่ผิดซ้ำอีก เมื่อคิดได้อย่างนี้ก็สบายใจ ต่ายพูดเสมอเรื่องการเป็น role model ให้ลูก เราสอนลูกด้วยการกระทำของเราไม่ใช่แค่คำพูด การที่เราให้ลูกได้เห็นว่าแม่ก็เป็นคนธรรมดาที่ผิดพลาดได้ ให้ลูกได้รู้ว่าชีวิตเราไม่ต้อง perfect ตลอดเวลา ลูกจะได้ไม่ต้องพยายาม perfect ตลอด
.
ตอนทำงานใหม่ ๆ ต่ายว่าต่ายเป็น perfectionist ที่มีความเครียดสูงมาก ทุกอย่างต้องเป๊ะตามมาตรฐานเรา ซึ่งจริง ๆ บางงานไม่ต้องมาตรฐานสูงขนาดนั้นก็ได้ เราเพียงต้องรู้ว่างานไหนต้องเซ็ตมาตรฐานแค่ไหน
.
สิ่งที่สำคัญคือถ้าเราทำผิดเราต้องเรียนรู้จากมัน ต่ายเลยตระหนักได้จากการโค้ชว่าเราควร involve ลูกเค้ามาในสิ่งที่ต่ายทำผิดพลาด ปกติต่ายไม่ค่อยจะเล่าให้ลูกฟัง เรื่องที่ตัวเองทำผิดหรือเสียใจ ถ้าอารมณ์ไม่ดีจากเรื่องอื่นอยู่ก็จะบอกเค่ว่าแม่อารมณ์ไม่ดีอยู่ ขอแม่ clear อารมณ์คนเดียวก่อน
.
เมื่อไม่นานนี้ก็เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก คราวนี้ลูกถามว่าเกิดอะไรขึ้น พอต่ายเล่าลูกก็พยามยามจะช่วยหา solution จากเหตุการณ์ครั้งนั้นรวมกับการโค้ชทำให้ตระหนักได้ว่า เราบอกลูกเสมอว่าลูกผิดพลาดได้นะ แต่ลูกต้องเรียนรู้จากมัน แต่แม่ไม่เคยแสดงให้เห็นว่าการจัดการความผิดพลาดต้องทำอย่างไร แล้วแม่ได้เรียนรู้อะไรจากเคสของแม่เอง ต่ายคิดว่าในอนาคตถ้ามีเหตุการณ์อีกจะชวนลูกมา witness วิธีที่แม่ใช้แก้ปัญหา การ move on และการเรียนรู้ของแม่ เผื่อว่าเค้าจะสามารถนำไปปรับใช้ได้ในเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นกับเค้าเอง
.
หลายครั้งที่ต่ายเห็นว่าลูกทำแบบที่เราทำ ถ้าเราเสียงดังเวลาเราโกรธ ลูกก็เสียงดังตามเวลาเค้าโกรธเช่นกัน ต่ายเคยอกลูกว่าแม่ก็เป็นทั้งตัวอย่างที่ดีและไม่ดีนะ อะไรที่ไม่ดีก็ไม่ต้องทำตาม ลูก (วัยประถม) ตอบมาว่าเค้าไม่รู้หรอกว่าอะไรดีไม่ดี ต่ายก็อึ้งไปแล้วก็ตระหนักได้ว่าลูกเรายังมีทรัพยากรในตัวไม่เพียงพอที่จะแยกแยะ เค้าเกิดมายังไม่ถึง 10 ปี กับเราที่อยู่บนโลกนี้มาหลายสิบปีแล้ว ประสบการณ์เราต่างกันมาก ทำให้รู้เลยว่าเวลาจะทำอะไร โดยเฉพาะถ้าลูกเห็น ต้องระมัดระวัง ถ้าเผลอทำอะไรไม่ดีไปต่ายจะรีบบอกลูกว่า ที่แม่ทำไปไม่ดีนะ อย่าทำตาม หลายครั้งที่ต่ายก็คิดว่าลูกน่าจะแยกแยะได้ แต่เค้าแยกแยะไม่ได้จริง ๆ ค่ะ
.
ทุกการกระทำของเราก็เป็นตัวอย่างให้ลูกค่ะ เราอยากให้ลูกเป็นแบบไหนเราก็ทำให้เค้าดู ต่ายอยากให้ลูกรู้ว่าเราทุกคนก็ผิดพลาดได้ แต่เราต้องเรียนรู้จากการผิดพลาดก็ทำให้ลูกดูค่ะ
Comments