จาก Ep ที่แล้วที่ต่ายแชร์กิจกรรมที่ชวนลูกทำระหว่างอยู่บ้าน นึกขึ้นได้อีกกิจกรรมนึงค่ะ ยังไม่ได้ลองที่บ้านแต่คิดว่าจะลองค่ะ คือ การคัดลายมือ
.
สมัยก่อนการคัดลายมือเป็นสิ่งสำคัญนะคะ ตอนต่ายเรียนประถมก็ต้องคัดลายมือด้วยปากกาหมึกซึมทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษ (ต้องฝึกเขียนตัวเขียนนะคะ) รุ่นต่ายยังดีที่ได้ใช้ปากกาหมึกซึมแล้ว ถ้ารุ่นพี่หลาย ๆ ปีต้องใช้ปากกาคอแร้งเลยค่ะ (นึกถึงภาพเหมือนเอาขนนกมาจิ้มหมึกแล้วเขียน)
.
การเขียนด้วยปากกาหมึกซึมจะทำให้เราช้าลงโดยอัตโนมัติค่ะ เราไม่สามารถเขียนเร็ว ๆ ได้เหมือนปากกาลูกลื่น และมันไม่สามารถลบด้วยลิควิดได้ค่ะ พบลบไปแล้วมันเขียนทับบนลิควิดไม่ได้ รุ่นต่ายก็มีนวัตกรรมใช้ ‘จอลลี่’ ลบได้ค่ะ แต่ลบแล้วต้องใช้ปากกาลูกลื่นเขียนทับนะคะ ซึ่งคุณครูก็จะรู้อยู่ดีว่าเขียนผิด
.
ดังนั้นการเขียนด้วยปากกาหมึกซึมเราต้องมีสติค่ะ และประกอบกับการเติมหมึกก็ต้องมีสติเช่นกัน ต้องระวังอย่าให้เลอะเสื้อ ถ้าเลอะแล้วกลับบ้านไปโดนแม่ดุอีกค่ะ มันซักยาก
.
นึกถึงคนจีนก็จะมีการฝึกคัดลายมือ ใครเขียนลายมือสวยก็เป็นหน้าเป็นตา จริง ๆ แล้วการฝึกคัดลายมือน่าจะมีกุศโลบายให้เรามีสติ ใจเย็น ๆ และอดทนค่ะ
.
ในโลกยุคของลูก ๆ เรา การเขียนด้วยมือมีความสำคัญน้อยลง ใครพิมพ์เร็วอาจจะเท่กว่าด้วย แต่ต่ายว่าคนที่ลายมือสวยก็เป็นเสน่ห์อย่างนึงนะคะ ลองหาปากกาหมึกซึม (หรือคอแร้ง) แล้วชวนลูกตั่งสติคัดลายมือกันนะคะ
Comments