เห็นบทความนี้เลยทำให้ฉุกคิดว่า ลูกจะคิดแบบนี้กับเราไหม เพราะตอนเป็นเด็กเราก็มีบาง moment ที่เราคิดแบบนี้เช่นกัน
.
คงไม่ใช่เรื่องผิดปกติอะไรถ้าลูกเราจะคิดแบบนี้ โดยเฉพาะลูกวัยรุ่นของเรา ถ้าอย่างนั้นเราทำอะไรได้บ้าง มี 2 คำแนะนำค่ะ
.
อันดับแรก อยากให้ ‘ฟัง’ ลูกค่ะ ฟังด้วยใจ ฟังแบบไม่ตัดสิน ฟังให้หมดทั้งอวัจนภาษาด้วย ฟังให้ได้ยินในสิ่งที่เค้าไม่ได้พูดออกมา เทคนิคการสังเกตตัวเองว่าเราฟังลูกหรือไม่ คือ สังเกตว่าทั้ง conversation ที่เราคุยกับลูก ใครพูดมากกว่า ถ้าลูกพูดมากกว่า เรามาถูกทางแล้วค่ะ พยายามฟังแบบไม่แนะนำ ไม่ให้ความคิดเห็น แต่ช่วยกระตุ้นลูกให้คิดด้วยตัวเองด้วยการถามคำถาม ช่วยเพิ่ม growth mindset ให้ลูกด้วยค่ะ
.
อันดับที่สองที่อยากให้ลอง คือ ลองเปลี่ยนมุมมองค่ะ ให้คิดในมุมที่ว่าในสถานการณ์ที่เกิดขึ้นถ้าเราเป็นลูกเราจะคิดอย่างไร น่าจะช่วยให้เราเข้าใจลูกมากขึ้น
.
สิ่งที่สำคัญที่สุด คือ สติ ในสถานการณ์ที่เราเริ่มจะ emotional เตือนตัวเองให้มีสติค่ะ ต่ายใช้วิธีหายใจเข้าออกยาว ๆ เพิ่มออกซิเจนให้สมอง แล้วค่อย react ค่ะ ต่ายก็ไม่ได้ทำได้ตามที่แนะนำทุกครั้งหรอกค่ะ ก็ยังพยายามเตือนตัวเอง อย่าเครียดหรือกดดันตัวเองนะคะ ไม่มี best mom (dad) จริง ๆ หรอกค่ะ แค่เราพยายามเราก็ good enough แล้วค่ะ
https://today.line.me/th/v2/article/ayQMJ8?utm_source=copyshare
Commentaires